استادى در شروع كلاس درس، ليوانى پر از آب به دست گرفت. آن را بالا نگاه داشت كه همه ببينند

بعد از شاگردان پرسيد: به نظر شما وزن اين ليوان چقدر است؟ شاگردان جواب دادند 50 گرم، 100 گرم، 150 گرم.

استاد گفت: من هم بدون وزن كردن، نمي دانم دقيقاً وزنش چقدر است. اما سوال من اين است: اگر من اين ليوان آب را چند دقيقه همين طور نگه دارم، چه اتفاقى خواهد افتاد.

شاگردان گفتند: هيچ اتفاقى نمي افتد. استاد پرسيد: خوب، اگر يك ساعت همين طور نگه دارم، چه اتفاقى مي افتد؟ يكى از شاگردان گفت: دست تان كم كم درد مي گيرد. حق با توست.

حالا اگر يك روز تمام آن را نگه دارم چه؟
شاگرد ديگرى جسارتاً گفت: دست تان بي حس مي شود. عضلات به شدت تحت فشار قرار مي گيرند و فلج مي شوند. و مطمئناً كارتان به بيمارستان خواهد كشيد و همه شاگردان خنديدند.

استاد گفت: خيلى خوب است. ولى آيا در اين مدت وزن ليوان تغيير كرده است؟ شاگردان جواب دادند: نه

پس چه چيز باعث درد و فشار روى عضلات مي شود؟ من چه بايد بكنم؟

شاگردان گيج شدند: يكى از آنها گفت: ليوان را زمين بگذاريد. استاد گفت: دقيقاً .مشكلات زندگى هم مثل همين است. اگر آنها را چند دقيقه در ذهن تان نگه داريد، اشكالى ندارد. اگر مدت طولاني ترى به آنها فكر كنيد، به درد خواهند آمد. اگر بيشتر از آن نگه شان داريد، فلج تان مي كنند و ديگر قادر به انجام كارى نخواهيد بود.

فكر كردن به مشكلات زندگى مهم است. اما مهم تر آن است كه در پايان هر روز و پيش از خواب، آنها را زمين بگذاريد.

به اين ترتيب تحت فشار قرار نمي گيريد، هر روز صبح سرحال و قوى بيدار مي شويد و قادر خواهيد بود از عهده هر مسئله و چالشى كه برايتان پيش مي آيد، برآييد!